Forum Miłośników Szkockiego Teriera

B&W

jestem gapa-juz doczytałam,że jesteś z Krakowa. Polecam kontakt z ALTERI [link widoczny dla zalogowanych] a gdyby był poważny problem behawioralny to z Andrzejem Kłosińskim.
Gdybyś potrzebowała jakiejkolwiek pomocy pisz lub dzwoń(tel na priv)

elzbieta

a mi się wydaje , że dobrze by było aby swoje problemy i sposoby ich rozwiązywania właśnie opisywała CeFreud na forum . Może to innym pomóc i ustrzec. Niestety często uczymy się na błędach.
Warto chyba dzielić się swoimi spostrzeżeniami.

elzbieta

[quote="CeFreud"]

B&W

Terra Alite

B&W

CeFreud

Anrzej Kłosiński pomógł mi pokonac lęk separacyjny u mojego BPP.
Mam wielu znajomych z alteri i już ich porad zasięgnęłam-mamy pierwsze efekty.Pracy przed nami mnóstwo...
Pisząc na forum miałam nadzieję,że jako hodowcy znacie różne typy psiaków, a jako posiadacze lub znawcy rasy macie jakieś szczególne doświadczenia.
Rozwiązaniem problemu lęku separacyjnego u mojego berna okazała się praca.Wystarczy 5-10 min podstaw PT aby pies jak aniołek przesypiał czasem i 6-8 h samodzielnie...Zamiast wzorcowego miśka kanapowca mam egzemplarz wybitnie pracowity.
O szkotach wiem tyle co przeczytałam w necie i na podstawie obserwacji Pimkiego-to mało, aby znaleźć dobre rozwiązanie.
Ogólne zalecenia szkoleniowców i behawiorystów znam ale teraz trzeba przełozyć to na naturalne zachowanie teriera.
No nic,na razie wiem że musze małymi kroczkami a straconego czasu nie nadgonię..

elzbieta

wiedz ,że będziemy cie wspierać dobrym słowem i myślą , ja tyle mogę bo nie mam doświadczenia z takim przypadkiem .

quadrupedium

CeFreud - przede wszystkim (pewnie sama to wiesz) potrzebuje psiak dużo cierpliwości i miłości.

Nic na siłę. Pies musi poczuć się w Twojej obecności bezpiecznie.
Przez te kilka dni poznałaś już jego zachowanie.
Może są jakieś pieszczoty, które lubi - spraw aby pod ich wpływem zyskał Twoje zaufanie.

Przeżyłam podobną rzecz z własnym szczeniakiem (westie), kiedy wrócił od pierwszego właściciela po 2 miesiącach.
Kilkumiesięczne szczenie było katowane przez dwie dorosłe osoby. Głaskałam psiaka i płakałam ze złości, że dałam się im oszukać.
Obecnie pies ma 4 lata, kochających właścicieli i niestety posiada kilka odruchów świadczących o jego przejściach (np. boi się wyciągniętej otwartej dłoni).

Twój mały szkocik, może był "ćwiczony" przez inne szczenięta.

Musisz też wiedzieć, że szkot potrafi fantastycznie później wykorzystać swoją wiedzę i wrodzoną inteligencję. ;)

Znajoma zostawiła mi pod opieką swojego (wtedy 7 letniego) szkota. Mieszkała w bloku bez windy. Po spacerku psiak miał siłę aby wdrapać się na pierwsze piętro, po czym padał z łapek, a ja wnosiłam go na 4 piętro na rękach (ważył ponad 10 kg). Po krótkiej konsultacji z jego właścicielką dowiedziałam się, że to jego stały numer. Yellow_Light_Colorz_PDT_01

Uszy do góry. Będzie dobrze - za kilka tygodni.

B&W

Terra Alite

Generalnie, pies przez obserwację zachowań psiej grupy (wychowanej!) szybciej zaczyna uzewnętrzniać normalne zachowania i przejmuje niektóre jej cechy.

Gość

Witajcie po przerwie ;-)
Przeczytałam ten smutny, lecz z drugiej strony ciekawy temat.

CeFreud, współczuję takiego zbiegu okoliczności... Ta nienaturalna lękliwość psa jest niepokojącym zjawiskiem. Kilka miesięcy temu moja przyjaciółka adoptowała młodziutkiego bordera collie. Okazało się, że psiak boi się kompletnie wszystkiego, w domu siedział w jednym kącie, bał się wychodzić na spacery, ciągle miał podkulony ogon, nie był zainteresowany smakołykami, w ogóle miał bardzo słaby apetyt. A do tego wszystkiego, będąc w wieku około roku, stanowił 1/3 normalnego bordera. Wyglądał jak jak miniaturka... Niedawno psiak odszedł za TM, sekcja wykazała zmiany w korze mózgowej oraz wadę serca, a przyczyną śmierci był najprawdopodobniej odpowiednik ludzkiego zawału serca. Psiak miał wcześniej robione badania neurologiczne, łącznie z tomografią czaszki i rezonansem magnetycznym - z wynikiem negatywnym Sad

Inne, podstawowe badania (m.in. krwi, moczu) również nie wykazały nieprawidłowości w pracy narządów wewnętrznych...

Jednak pamiętam, jakie było moje pierwsze wrażenie, jak go zobaczyłam - że psiak jest po prostu ułomny. Poruszał się w dziwny sposób, jakby nie do końca zdawał sobie sprawę z faktu, że ma cztery łapy. Czasami zapominał o jednej z nich i próbował iść na trzech, jedną trzymając podkurczoną, albo kompletnie nie zgrywały mu się w rytmicznym kroku, jakim psy normalnie chodzą... Do tego podkulony ogon, przestraszone spojrzenie wielkich oczu, notoryczne oblizywanie się, nigdy nie widziałam u niego luźnej, lekko otwartej mordy, jaką mają psy zrelaksowane i rozluźnione. No i strasznie ciężko było nawiązać z nim kontakt wzrokowy. Koleżanka próbowała to wypracować z klikerem - udało się dopiero po kilku tygodniach, kiedy to jako tako zaczął w ogóle reagować na swoje imię.

CeFreud, trzymam mocno kciuki za szkocika, mam wielką nadzieję, że jego lękliwość jest tylko problemem behawioralnym, bez głębszego podłoża neurologicznego... Radziłabym zasięgnąć opinii weterynarza, czy zasadne byłoby robienie jakichś bardziej specjalistycznych badań, choć na przykładzie powyżej widać, że nie zawsze udaje się ewentualne schorzenie wykryć.

Tak czy inaczej, na pewno dobrym wyjściem jest współpraca ze szkoleniowcem i konsekwentna praca ze zwierzakiem, zresztą na pewno wiesz o tym najlepiej :)

W ogóle w umowie kupna szczenięcia, którą ja mam, jest punkt, że właściciel otrzymuje szczenię zdrowe. Oczywiście można ograniczać pojęcie zdrowia tylko do prawidłowo funkcjonującego organizmu na poziomie fizycznych funkcji życiowych. Ale jest przecież tylu uczciwych i kochających zwierzęta hodowców, którzy dbają również o psychiczną sprawność szczeniaka, który jest przeznaczony na sprzedaż.

Jeśli jednak okazuje się, że z przyczyn kompletnie niezależnych od hodowcy i właściciela, piesek ma poważne problemy behawioralne (a szkocik CeFreud wg mnie takie ma), to hodowca nie powinien odmówić pomocy przy terapii.

CeFreud

nic tak nie socjalizuje malucha jak inny maluch.Poszliśmy za ciosem-najpierw zabawa z westem sąsiadów(w pierwszym odruchu ze strachu Wall-e się porobił pod siebie), po 30 min się oswoił a po godzinie zaczął nawet się bawić.Na spacer wyszliśmy przyklejeni do westa.Małymi kroczkami-jeden w przód i dwa w tył udało nam się! Mały zaczął spacerować po trawniku.Zygzakami,przysiadami ale chodzi!
Teraz walczymy z chodnikiem...
Po domu porusza się już w miarę swobodnie.Do łóżka jeszcze nie podchodzi i nawet nie próbuje się na nie wspiąć,ale przynajmniej wiemy już,że pies ma ogonek...

elzbieta

dobre wieści

B&W

Terra Alite

Oczekuję kolejnych relacji z przywracania maluch do rzeczywistości :) Trzymam kciuki i pozdrawiam!

Gość

Też trzymamy kciuki za pomyślną socjalizację malca :D Szkoty pojętne są ;-) Wbrew obiegowym opiniom :P

CeFreud

Wall-e oswoił się już całkowicie.Święta spędziliśmy w górach w towarzystwie naszej koleżanki buldożki Yody(oczywiście wymieniam psie towarzystwo :D ).Wall-e chodzi na spacerki,nawet nauczył się bawić z psami.Czasem nawet macha radośnie ogonkiem-niestety nie do nas a do innych psów.Czasem zdaża mu się obszczekać jakiś cień lub inną przerażającą rzecz na spacerku.W domu szczekać nie potrafi-jak ktoś dzwoni do drzwi,podchodzi,siada i czeka na ciąg dalszy.O jedzenie dalej walczy-potrafi przepędzić od miski Freuda(dobrze,że mam klasycznego i zrównoważonego berna,który dzielnie to znosi).
Nie potrafię nauczyć go dwóch rzeczy-jedzenia różnych potraw(najbardziej smakuje mu karma Freuda),gotowane mięso, za jarzyny i owoce wogóle się nie chwyta Brick wall

- i to co mnie najbardziej martwi,radości na nasz widok Think

Mam nadzieję,że to się zmieni,ale na razie został ochrzczony starym maleńkim...
Po zabawie nie śpi przytulony do Freuda tylko oddala się w jakiś kont i tam śpi.
Trochę martwi mnie jego postawa-jest mi wszystko jedno.
Głaszczesz-rób jak chcesz, nie głaszczesz też jest ok.Nigdy nie spotkałam się z tak dziwnym szczeniakiem. Think

Nie umie bawić się zabawkami z ludźmi-z psami nawet potrafi czasem zaczepić .Nie reaguje na wołanie, owszem siada,patrzy na nas,ale nie podchodzi
Mam nadzieję,że i to po jakimś czasie się zmieni...Na razie szukam informacji na temat postępowania z takim psiakiem i staram się wcielać rady w życie.

CeFreud

muszę się pochwalić.Wall-e zabrany na spacer po Rynku i wizytę u mnie w pracy zachowywał się swobodnie.Na poczatku szedł po ulicy w pozie zaczepnej-ogon zadarty do góry,sztywne łapy,głowa kecąca się na wszystkie strony szukająca kogo obszczekać.Po 20 min zobojętniał i ożywiał się tylko na widok stada gołębi i małych dzieci.
Zachowywał się tak jak prawdziwy Pan Pies Dancing

W pracy, najpierw poruszał się dla odmiany na "miękkich łapkach" przyczajony,po chwili się wyluzował,zwiedził wszystkie konty(efekt-pajęczyny przyczepione do brwi i brody) a na koniec ukradł kucharce marchewkę Dancing

elzbieta

i oby tak dalej ....